γενετήριος

-α, -ο (AM γενετήριος, -ον) [γενετήρ]

ο σχετικός με τη γένεση ή τη γέννηση

νεοελλ.

1. «γενετήριος ζωή» — η διάρκεια τής ζωής κατά την οποία το άτομο έχει αναπαραγωγική ικανότητα

2. (ψυχολ.) «γενετήριος νόμος» — γνωσιολογικός νόμος που καθορίζει τη σχέση μεταξύ τών δεδομένων τών αισθήσεων και τών παραστάσεων.